2011 Wilhelmina - Schroom

Wagen 1: Schroom

Buurtschap Wilhelmina

Ontwerper: Ted van Hout

Omschrijving programmaboekje:

Dichter, dat wilde ik als kind zijnde altijd al zijn
Maar mijn verlegenheid, dat was mijn hoogste horde
Niet durven dichten, dat deed me vreselijk veel pijn
Uiteindelijk werd ik wat opener door dichter te worden

Juryrapport:

Buurtschap Wilhelmina heeft de essentie van het gedicht ‘Schroom’ van Andy Marcelissen goed weten te pakken. Dit hebben zij gedaan door met begrippen te spelen als ‘open’ en ‘dicht(er)’ en dit in beeldtaal prachtig neer te zetten.
De gesloten voorzijde – een in zichzelf gekeerd en vrij emotieloos gezicht - wordt langzaam getransformeerd tot een soort engelachtige Madusa wiens zwierige lokken op een speelse manier de openheid ‘verdichten’. Deze wagen is van een oogstrelende schoonheid, met prachtige kleuren verwijzend naar de ‘in zichzelf gekeerdheid’ en ‘verlegenheid’ van de dichter. Intrigerend is ook de speelse manier waarop de bloemen en haarlokken uiteindelijk worden weggedragen door lichtvoetige vlinders – ook weer symbool voor de openheid, transformatie en creativiteit. Of zijn het alleen de vlinders die wegvliegen nadat ze zich gevoed hebben met de bloemen, de gedachten die ook als motief op het gezicht te vinden zijn? Dit alles vormt hoe dan ook een boeiend schouwspel. Van ingetogenheid naar extraverte vrijheidsbeleving. Van strakke, starende gezicht naar (geleidelijk steeds vrijer wordend) wapperende haarlokken op de achterzijde. Het concept is duidelijk en begrijpelijk en de metafoor goed gekozen. Het geheel heeft een mysterieuze uitstraling, maar de jury vraagt zich af of het gezicht niet te uitdrukkingsloos en vlak is. We zien wel de functie van deze ‘vervlakking’, maar meer emotie in haar uitdrukking had deze wagen meer aantrekkingskracht gegeven. Of minstens de aandacht langer vast weten vast te houden. Nu krijgt het iets afstandelijks over zich. Op zich is de voorstelling van een hoofd als boegbeeld van een wagen niet héél bijzonder, we hebben dit concept wel eerder gezien, maar er is ook niets mis mee.

De jury roemt de schoonheid van deze wagen van Wilhelmina. De verscholen symboliek is vrij duidelijk. Van dicht bij is het gebrek aan een duidelijke structuur niet hinderlijk, maar juist spannend. Deze wagen komt volledig tot haar recht op het plein, en daar scoort zij ook de nodige punten. De impact van de wagen op het plein schept hoge verwachtingen ten aanzien van haar verschijning tijdens de parade. Maar helaas valt ‘Schroom’ in de categorie ‘What you see is what you get.’ De wagen van Wilhelmina laat wat puntjes liggen als paradespektakel. Paradoxaal genoeg zit er meer beweging in de wagen als stilstaand object dan als rijdend geheel. Op een afstand wordt de dynamiek van de wapperende haarstrengen afgezwakt. Wat op het plein van dichtbij zo zwierig en elegant lijkt, raakt op een afstand in elkaar verstrikt. Hier missen we dan wat meer structuur. De keuze van de muziek – the wind of change – is wel begrijpelijk, maar versterkt de voorstelling niet. Het lied is ook vrij vlak en langdradig, maar wel toepasselijk qua thema. Als de wagen aan komt rijden hangt er een spanning in de lucht.... maar het trekt voorbij als vuurwerk zonder de knal. De lichtflits maakt indruk, maar dan ontbreekt er iets....misschien is de intrigerende verstilling te stil voor in de parade? Of juist niet oorverdovend stil genoeg?

Kort samengevat is het een concept dat goed en consequent uitgewerkt is. Het is een zeer esthetisch geheel dat de aandacht van het publiek trekt, maar niet voldoende weet vast te houden. Als de adem wordt ingehouden in afwachting van wat er komen gaat....gebeurt er te weinig. En het is op dit niveau dat Schroom helaas was puntjes heeft laten liggen. Maar toch nog chapeau voor het bereikte resultaat.

9e plaats - 391 punten