2007 Wilhelmina - Wa zoude gij dan doen

Wagen 6: Wa zoude gij dan doen

Buurtschap Wilhelmina

Ontwerper: -

Omschrijving programmaboekje:

KAMP VUGHT

De eerste dagen in ’t kamp wist ik niet wa’k zag, meneer:
Allemaol Hollandse mensen
mee van die gestreepte pakken aan
en ’n nummer, zo mager as wa.
…...En ik onthou dan namen en nummers
en die geef ik dur aan de vrijwilligers in Vught
en zij maken dan pakketjes mee eten.
En m’n eigen boterhammen, natuurlijk, die zijn zó weg.

Hoogstraat 39, Rijsbergen
Wa zouden gij dan doen, wa zoude gij dan doen

Ik ben aan ’t schilderen bij de barakken, en ‘ne gevange,
‘ne mens van mijne leeftijd, komt vurbijgelopen en hij
kijkt mij aan, nogal durdringend, mee van die mager ogen.
As hij zie da ik ook naor hem kijk,
wijzen z’n ogen naor de rand van ’t raomkozijn..
As hij weg is en as de mof nie kijkt, dan vind ik ’n briefke.

’t Is zondag en ik gao op de fiets naor Rijsbergen.
’t Is weiter dan ik ha gedacht.
D’r woont daor ’n vrouw mee..mee ook 3 kiendjes.
Ik zeg: “Ik heb ’n bericht van oewe mens. …..Ze bedankt me
en ze geeft me, vur onderweg, wa appels mee.
D’n terugweg is zwaor, meneer

En vandaag, in ’t kamp, zie ik ‘m weer; ik knik naor ‘m.
En hij knikt terug. En ik leg de appels op de vensterbank.
En hij krijgt tranen in z’n ogen.

WA ZOUDE GIJ DAN DOEN?
“’t Is oorlog en dur gebeuren hele verschrikkelijke dingen. Iedere dag zie ik weer al die ellende en och och, …as ge ‘ns wist.
En soms dan zie ik da’k un bietje zou kenne helpen. Ik zouw ook wel willen helpen, maar ze zien alles en pakken iedereen.
Ik zie die ander ook twijfelen over wa ze dur mee moeten. Ze hebben er al verscheiene gevat. ik heb genoeg aan men eigen.
Ik hoef toch ginnen held te zijn. Ik heb ook vrouw en kiendjes! Mar dan kijken ze oew weer an mee van die ogen.
En dan, dan…dan kan ik ze toch nie laoten stikken. Wa zoude gij dan doen?”

Juryrapport:

Het lied "wat zoude gij dan doen"  (kamp Vught) van Gerard van Maasakkers is zware kost. De gewetensvraag in oorlogstijd lijkt bijna een onmogelijk thema voor het zomerse bloemencorso. In dit licht gezien was de jury zeer onder de indruk van de moed van dit buurtschap en nog het meest van het resultaat. De rauwe emotionele wagen, waarin letterlijk de twee kanten van de zaak worden belicht, dwingt de toeschouwer na te denken over de vraag.
De reusachtige koppen als fotoframes, op de voor- en achterkant van de wagen geplaatst, trekken de aandacht, waardoor het ertussen gelegen moment een echte terugkeer in de tijd wordt. In combinatie met de figuratie een zeer overtuigend beeld dat door het publiek dan ook gewaardeerd werd met de publieksprijs.
Dat dit niet helemaal overeenkomt met het juryoordeel, heeft te maken met het feit dat deze de compositie van het geheel wat onevenwichtig vond. Dit had ons inziens te maken met een te overvloedig gebruik van alternatieve materialen (fotolijst, ladder, fiets, kruiwagen). De prachtige zware kleurstelling en de barokke vormgeving hadden hier duidelijk onder te lijden.
Toch was de eerste indruk van de jury degene die is blijven hangen. Een rauwe emotionele wagen van een buurtschap met lef. Lef om zo'n thema op te pakken, maar ook de lef om 't tot een overtuigend en goed einde te brengen.
Dit werd gezien door het publiek maar ook door de jury, gezien de 6e plaats.

6e plaats - 377 punten
Publieksprijs